آیت‌الله‌العظمی سید روح‌الله الموسوی الخمینی روز 20 جمادی‌الثانی سال 1320 ه.ق/1279 ه.ش مصادف با سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) در شهرستان خمین دیده به جهان گشود. پدرش آیت‌الله سیدمصطفی از مجتهدین زمان خویش بود كه پس از بازگشت از نجف به عنوان پیشوای مذهبی مردم خمین و حومه مورد قبول همگان بود. مادر امام‌خمینی(س)‌ بانو هاجر احمدی، ‌از زنان متدین و پاكدامن آن دیار بود. سید روح‌الله پنج ماهه بود كه پدرش در ماجرای درگیری مردم منطقه با اشرار و راهزنان، در راه شهرستان خمین به اراك مورد حمله قرار گرفت و بر اثر برخورد چند گلوله به كتف و كمر در سن 47سالگی چشم از دنیا فرو بست. امام‌خمینی تحصیلات ابتدایی را در خمین آغاز كرد و در سال 1299 ه.ش عازم اراك شد و در حوزه علمیه این شهر كه زیر نظر آیت‌الله سید عبدالكریم حائری اداره می‌شد به كسب علم مشغول شد. درآنجا «مطوّل» و «منطق» را نزد «شیخ محمد علی بروجردی» و «حاج محمد گلپایگانی» ادامه داد و «شرح لمعه» را نزد «آقا عباس اراكی» آغاز كرد. امام‌خمینی در سال 1300 ه.ش به قم رفت و در مدرسه «دارالشفاء» اقامت كرد. و تا سال 1305ه.ش موفق شد سطوح را به پایان رسانده و در محضر آیت‌الله حائری به درجه اجتهاد نائل گردد. امام‌خمینی(س) پس از اخذ درجه اجتهاد، برخلاف رسم معمول زمان خود به نجف اشرف عزیمت نكرد و به تدریس علوم خارج فقه و اصول در حوزه علمیه قم مشغول شد. امام‌خمینی(س) درسال 1308 با دختر آیت‌الله ثقفی تهرانی از علمای شهر قم ازدواج كرد كه حاصل این ازدواج دو پسر و سه دختر بود. آیت‌الله روح‌الله خمینی در فاصله‌ی بین سالهای 1308 تا 1315 شمسی به تدریس در حوزه علمیه و تألیف كتابهای علمی مشغول شد ،ایشان پس از فوت آیت‌الله حائری به قم مهاجرت كردند. و همزمان به تدریس فلسفه نیز می پرداخت. كلاسهای فلسفه ایشان از پرجمعیت‌ترین جلسات درس حوزه علمیه بود. پس ازفوت آیت‌الله بروجردی درسال 1340 كه مرجع مسلم وقت بود گروهی از علما و طلاب قم به دیدار امام آمدند و از ایشان اجازه خواستند تا با هزینه شخصی خود فتواهای ایشان را درقالب رساله عملیه چاپ كنند، امام بنا به اصرار ایشان اجازه داد. فعالیت سیاسی امام‌خمینی به طور گسترده و علنی از سال 1341 ه.ش آغاز شد. هنگامی كه اسدالله علم، نخست‌وزیر محمدرضا پهلوی لایحه انتخابات «‌انجمنهای ایالتی و ولایتی» را در هیأت‌دولت به تصویب رساند. پایداری امام و دیگر روحانیون برمواضع خود و سیل اعتراضات مردم نسبت به این لایحه چنان شدید بود كه نخست وزیر دو ماه پس از تصویب لایحه در آذرماه همان سال ناچار به بازپس‌گیری لایحه و اعلام علنی ابطال آن شد. تكرار اعمال دین‌ستیزانه و همچنین آخرین سخنرانی شاه باعث شد امام‌خمینی طی اطلاعیه‌ای نوروز سال 1342 را عزای عمومی اعلام كرده و به این وسیله توجه مردم را به اوضاع كشور جلب نماید. امام در بعدازظهر روز عاشورا مصادف با سیزدهم خرداد سال 1342 طی یك سخنرانی كشتار طلاب مدرسه فیضیه را به عنوان جنایت رژیم محكوم نموده و با سیاستهای اسلام‌ستیزانه شاه و همكاری او با حكومت اشغالگر قدس به شدت حمله كرد که در نیمه شب 15 خرداد مأموران ساواك مخفیانه به منزل امام ریختند. ایشان را دستگیر و روانه تهران كردند. با سقوط علم و روی كار آمدن حسنعلی منصور كه سیاست رابطه بهتر با روحانیان را پیشه ساخته بود زمینه مساعدی برای آزادی امام فراهم شد. امام در 18 فروردین سال 1343 به قم بازگشت و مورد استقبال شادمانه انبوه مردم و روحانیان قرار گرفت. امام در روز چهارم آبان سخنرانی منتقدانه‌ای درباره‌ی مواضع خفت بار حكومت در مقابل آمریكا و نیز تصویب لایحه كاپیتولاسیون ایراد فرمودند كه به همین دلیل درشب 13 آبان 1343 منزل امام در قم توسط نیروهای نظامی محاصره شد، نظامیان امام را پس از دستگیری مستقیماً به فرودگاه تهران برده و بلافاصله به تركیه تبعید كردند، تبعیدی كه پانزده سال ادامه یافت. در پی تبعید امام موجی از اعتراض و اعتصاب كشور را فرا گرفت. امام خمینی درسال 1344 به همراه فرزندش آیت‌الله سیدمصطفی‌خمینی از تركیه به عراق رفت، ‌این امر مردم و مقلدین امام را شادمان ساخت. زیرا امكان برقراری ارتباط با ایشان بسیار بیشتر شده بود. اعلامیه‌ها، ‌نوارهای سخنرانی و فتواهای ایشان ازطریق زائران ایرانی وعلاقه‌مندان به ایران آورده می‌شد. رژیم برای قطع ارتباط امام و مردم به حكومت بعث عراق فشار آورد و محدودیتهای شدید، محاصره منزل و ممنوع الملاقات كردن امام توسط رژیم بعث و سرانجام اخراج ایشان از عراق با هماهنگی دولت ایران و عراق صورت پذیرفت. امام به قصد پیدا كردن محلی برای اقامت به سوی كویت رفت اما دولت كویت اجازه ورود ایشان به خاك كشورش را نداد، سرانجام امام‌خمینی در 14مهر1357 با صلاحدید اطرافیان عازم فرانسه شد و در دهكده كوچك نوفل‌لوشاتو واقع در حومه پاریس اقامت كرد و از آنجا انقلاب ایران را كه اكنون همه‌گیر شده بود را هدایت كرد. سرانجام شاه به بهانه استراحت از كشور خارج شد. مردم یك قدم به پیروزی نزدیك‌تر شدند، دولت بختیار نیز مدت زیادی قادر به مقاومت در برابر خواسته‌ی مردم كه بازگشت رهبر تبعیدی به وطن بود نشد و سرانجام پس از پانزده سال امام در 12 بهمن 1357 به ایران بازگشت و جهان شاهد بزرگترین، مردمی‌ترین و پرشورترین استقبال تاریخ شد. نخستین اقدامات امام بعد از پیروزی انقلاب، استقرار جمهوری اسلامی با رأی مردم و تدوین قانون اساسی و به رأی گزاردن آن و نیز انتخابات متعدد برای تشكیل نهادهای حكومتی بود.

Grand Ayatollah Sayyed Ruhollah Musawi Khomeini 20 J. Thaani year 1320 AH / 1279 AD coincided with the birth anniversary of Hazrat Fatima Zahra (AS) was born in the city Khomeini.