طلائیه از توابع بخش هویزه و دهستان بنی صالح است و در منتهی الیه جنوب غربی دشت آزادگان واقع شده است. از جنوب و غرب به کشور عراق و از شرق به کوشک و از شمال به سه راهی فتح و چهر راه برزگر محدود می شود. در غرب طلائیه هورالهویزه و سه طرف آن بیابانی و خشک است .مرز ایران در محدوده طلائیه به صورت یک زاویه قائمه است که به آن دال طلائیه گفته می شود. با آغاز رسمی جنگ ،این منطقه یکی از محورهای اصلی هجوم به خوزستان بود و در همان روزهای اول جنگ توسط لشکر 5مکانیزه عراق سقوط کرد و تا عملیات بیت المقدس این منطقه در اشغال کامل عراق بود. در مرحله دوم عملیات بیت المقدس که دشمن از جنوب کرخه نور به سوی مرز غقب نشینی کرد ،مواضع خود را در مجاورت طلائیه مستحکم نمود و مجهزترین موانع واستحکامات خود را شامل انواع دژ،میادین مین، تله های انفجاری ،سنگرهای بتنی و سیم های خاردار و خاکریزهای مثلثی در این منطقه ایجاد نمود. پس از پایان جنگ ،در این مکان مقری برای جستجوی پیکر مطهر شهدا دایر شد و در مکانی که تعداد زیادی از شهدا کشف شد ، حسینیه ای به نام حسینیه حضرت عباس(ع) بنا شد که در آن پنج شهید گمنام به خاک سپرده شده است.این یادمان در 8 کیلومتری غرب پاسگاه طلائیه قدیم و در منتهی الیه جنوب غربی مرز (در نزدیکی قسمت دال طلائیه) واقع شده است و در فاصله 300متری سه راهی شهادت طلائیه قرار دارد.